لابه لایِ لای لایِ دل

و ندا آمد لب بسته بپوی "سپهری"

لابه لایِ لای لایِ دل

و ندا آمد لب بسته بپوی "سپهری"

کجا به کجا؟!

من که می میرم برای این که کسی _حالا هر کجا که هست_ عین خودش باشد وقتی که آن جا نیست.

                                                                                                                 کافه پیانو*

 

 

*کتاب جالبیه تازه شروع کرم...

 

 

توضیح نوشت: پشت بند همین جمله است توی همین کتاب از خود همین نویسنده:

یعنی خودش را پشت ظواهری که دو پول سیاه نمی ارزند مخفی نکند. یا از ترس این که دیگران چه قضاوتی درباره اش می کنند، خودش را طوری که نیست جلوه ندهد. یا آن طوری که هست، خودش را بروز ندهد.

نظرات 7 + ارسال نظر
سبا پنج‌شنبه 1 اسفند 1387 ساعت 08:48 ب.ظ

آره کتاب قشنگیه.
اون جاشو دوست دارم که میگه: یه جور خنده داری غم انگیز-یا یه جور غم انگیزی خنده دار!!!

اتفاقا همین الآن به این سر فصل رسیدم

رایان پنج‌شنبه 1 اسفند 1387 ساعت 10:34 ب.ظ

میشه توضیح بدی یعنی چی یا نکنه مزش میره ؟

چشم حتماً

میثم جمعه 2 اسفند 1387 ساعت 07:57 ق.ظ

واسه منم یه جا وا کن تا بیام بمیرم براش، آخی :|

:|

مه شب جمعه 2 اسفند 1387 ساعت 04:08 ب.ظ

همه ی جمله هاش به این سختیه؟


هی هی فاصله ها ازکجا باید بفهمیم دوستمان چه میکند

نه همه ی جمله هاش به این آسونیه! حدی می گم توضیح رو نوشتم.



یه تماس کوچولو ;)

ماهی سیاه کوچولو جمعه 2 اسفند 1387 ساعت 11:26 ب.ظ

پس این جوریه که هر جا می رم، همه برام می میرن ;)))
آخه منم همه جا عین خودمم و ذره ای حاضر نیستم در هیچ جا، از خودم دور بشم

خوبه ، خیلی زیاد...

رهگذر جمعه 2 اسفند 1387 ساعت 11:40 ب.ظ http://setareye-abii.blogsky.com/

والا منم یه کمی خنگم راستشو بخوای معنی این جمله رو نفهمیدم

توضیح را اضافه کردم!

میثم یکشنبه 4 اسفند 1387 ساعت 11:16 ب.ظ

در مورد چطوری بودن و زیستن، به نظر من این بهترینه :

شراب باید خورد
و در جوانی یک سایه راه باید رفت
همین

سهراب
------------

و واقعا هم همین

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد