امروز به این نتیجه رسیدم که چه قدر از آرزوهام دور شدم...!
غصه نخوردم، خوشحال هم نشدم! فقط دنبال علت بودم و چیزی هم پیدا نکردم. شاید به خاطر
اینه که دیگه زیاد بهشون فکر نمی کنم، بابام یه اصطلاحی داره: - یاد بود_ اگه همیشه به این
فکرمی کردم که چیزی به نام آرزو هم توی زندگیم بود خیلی خوب می شد.
الآن به یه نتیجه ی دیگه هم رسیدم، خیلی از بودها رو فراموش کردم پس من آدم فراموش کاری
هستم...!
جرم بزرگیه و غیر قابل بخشش...!
قال میثم:
وقتی آدم آرزوهاشو فراموش می کنه، نشون دهنده اینه که به حقیقت نزدیکتر شده و داره با اطرافش زندگی می کنه
و
این یعنی
پییییییییییییییییییییییییچرفت
خیلی خب اس خاموووووچ ;)
این که بده! حداقل من یکی دوست ندارم...
بدتِر هم می شِد میچم!
آرزو فقط توهمه!
منم با میثم موافقم!!
در ضمن احساس گناه کردن هم یک جور توهمه!!
آرزو یه نیروی مثبته رو به جلو
بدتِر هم می شِد خاموووچ، اِگِه بدتِر نشِد، اونوقتِس که بدِس :)
تو حالت خُبِس؟ (; فکر نیمیکنم!
هر جرمی جریمه‌ای هم داره!
چجوری جریمه کردی خودتو ؟
روزگار خودش داره جریمه ام می کنه
منم با میثم و آنیتیا موافقم
مراجعه شود به پاسخ میثم و آنیتیا
می دونی گاهی چیز بدی نیست که آرزوهاتو فراموش کنی. اگه مثل من با آرزوهات زندگی کنی و ببینی چقدر هر روز ازشون فاصله می گیری و از دستشون می دی برات دردناکتره..
فراموش کردن آرزو= از دست دادن اون ----> وقتی به یاد میاریش که دیگه دیر شده و هیج کاری از دستت بر نمیاد
ولی من به هیچ وجه با میثم و آنیتا و رهگذر موافق نیستم!
فراموش کردن آرزو ها خیلی بدتر از ناکامی درشونه.
من در این مورد فقط و فقط با خودت موافقم.
شاید این سه نفر آرزویی رو فراموش نکردن.
تعجب می کنم که میثم اسم اینو پیشرفت می زاره. فراموش کردن آرزو ول کردن میدون جنگه. چیزی شبیه معتاد شدن.
کی بود که در این مورد با من مخالف بود؟!
------
امیدوارم انقدر به این فعالیت ادامه ندی که بی آرزو بشی!
بی آرزویی هم عالمی دارد... ( خدا به این عالم گرفتارت نکنه ننه)
حق با خودته. آرزو یک نیروی مثبت به طرف جلو است.
و چه قدر محرومن کسانی که از این نیرو بی بهره هستن
بچه ها یه چیزی که هست آرزو با تخیل فرق داره. و این جمله رو فراموش نکنید که" تو همانی که می اندیشی"
همیشه سر این دوراهی گیر می کنم:
تو همانی که می اندشی یا تو آنی که می اندیشند؟
حالا که اینجوره
من هم میگم
آرزو ها مهم نیست یک وقتی رویاهات رو فراموش نکنی
اون وقت میشی یه در گیر روزمره گی که اسیر زمان خواهی بود ...
اسیر زمان... اوهوم... یادم می مونه