خودسازی

دنیا حتی به کوچکیش هم نمی ارزد که اگر می ارزید باید خودت را می ساختی و بعد تلاش در ساخت دیگران می کردی!
البته این را هم بگویم که انسان های شکست خورده بهتر از یک آدم پیروزمند به دادت می رسند! لا اقل می دانی که چه کارهایی را نباید بکنی و چه کارهای نکرده اش را باید...
ولی وقتی به خودت می رسد این خودت هستی که باید به داد خودت برسی حالا یعنی چه! یعنی وقتی باید خودت را بسازی با دست های ساخته نشده ات  شروع کنی به ساختن قطعه قطعه ی وجودیت و باور کن این دست های ساخته نشده بیشتر از یک دست بیگانه برایت ارزش دارد! و بعد که خودت را ساختی می فهمی که دیگران هم به کمک تو شاید اما به دست های تو احتیاجی ندارند!

---

هنوز حالم خوب نشده... یا ساخته می شم یا ویران... هر چی باشه بهتر از یک عدد خاموش نیمه کاره است.

بی ربط نوشت: 

تا می گوییم چرا این جور می گویند چون اون جور
پوشاندن حقایق با رو کردن بعضی واقعیات هم مصیبتی ست 

پاسخ ها رو دادم, اگه دوست داشتید بخونید.