لابه لایِ لای لایِ دل

و ندا آمد لب بسته بپوی "سپهری"

لابه لایِ لای لایِ دل

و ندا آمد لب بسته بپوی "سپهری"

چه دیر٬ چه دیر!

دلم عجیب هوای...

دلم با خودم...

دلم را برمی دا...

 کاش وقتی برای برگشتنت دعا می کردم می آمدی (از همان راه دور) و بربر توی چشم هام زل می زدی و باصدای بلند  فریاد* می کشیدی:

"من این قدر ها هم احمق نیستم تا در جواب کسی که می گوید "خداحافظ" بگویم "سلام" "

   

 

*تلفن راحت تره یا فریاد؟

                  پناهی حسین

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد