آخ که این فراموشی چه نعمت بزرگی است
فراموش کردن یک روز سخت
سخت سخت
که وقتی به یاد می آریش
تنها 10 دقیقه باقی باشد
تنها 10 دقیقه مجال برای اشک ریختن
تنها 10 دقیقه که در این دقایق هیچ کاری نمی توانی جز آن که به اندازه ی تمام روزی که گریه نکرده ای اشک بریزی
به اندازه ی تمام روزی که بغض داشتی و نمی دانستی برای چه به پهنای صورتت اشک بریزی
به اندازه ای امروزی که روزی بود از همین روزهای خدا و فراموشش کرده بودی و از صبح اشک می ریختی، اشک بریزی
من این قدر ها هم احمق نیستم تا در جواب کسی که می گوید "خداحافظ" بگویم "سلام"
امیدوارم یادم بمونه. جمله ی قشنگیه!
کاش این جمله قشنگ رو می شنیدم تا٬ اما سالهای دوره...
فراموشی نعمت خوبی است.
۱۰ دقیقه کافی و مناست است.
شکر نعمت نعمتت...
فراموشی خیلی راحته. راحتتر از اونی که فکرشو می کنیم. فقط کافیه به داشته هامون دقت کنیم تا ببینم نداشته مون ارزش اشک ریختن نداره.. اصلا همش نداشته.. اشک ریختن بر چی؟ برای چی؟ من ماسک دخترک خندانمو دوست دارم.. بودن با اونایی که منو با ماسکم می شناسن دوست دارم..با اونا لازم نیست دید فلسفی و پیچیده ای به همه چی داشته باشم..با اونا یه فرودگاهو سر کار می زاریم.. از 3 تا پرواز پیاده می شیم و بازم خونسردانه می خندیم و می خندیم و می خندیم چون من دایم می گم هیچی و هیچی ارزششو نداره.. زندگی لحظه ای که گذشت نیست. زندگی لحظه ای که می یاد نیست..زندگی همون لحظه ای هست که در اون قرار داریم..چرا با اشکهامون خرابش کنیم؟؟ (اینا حرفای من به منه)
ممنون به دل نشست :)
.
.
.
.
.
من به داشتن ماسکم وقتی با خودم تنها هستم احتیاجی ندارم... (این هم من به منه)
ولی من دارم یاد می گیرم که به داشتن ماسکم، وقتی خودم با خودم هم تنها هستم، نیاز دارم. این برام یعنی القای شادی.. این یعنی فراموش کردن کل دنیایی که تونسته دنیامو تیره کنه.. این یعنی ساختن دوباره خودم با خودم..
می دونم و یقین دارم که راسته. راسته که ما برای شادی و خوشبختی به هیچ کس و هیچ چیز نیاز نداریم.. هر آنچه لازمه در درون خود ماست..
هیچ کس غیر از دست ساخته نشده ی خود خود آدم :)