این چند روز فشار زیادی روی اعصابم بود... فشار کاری خیلی خیلی بالا!
دو روزه دربست نشستم تو خونه و دارم استراحت می کنم!
انرژی زیادی پیدا کردم!
دعا کنید این انرژی با بازگشت به دانشگاه ته نکشه!
یه دعای دیگه هم بکنید... یه معجزه ای بشه که من و همگروهی به توافق عقلانی برسیم!!!
پی نوشت: هیچ جا خونه ی خود آدم نمی شه! (البته خونه ی بابای آدم)
خونه ی خود آدم از خونه ی باباش بهتره.![](http://www.blogsky.com/images/smileys/017.gif)
البته مگه اینکه خونه ی باباش پولدارتری باشه!
انشالا انرژیت هیچوقت تموم نشه.
مرسی... منم امیدوارم :)
اره، هچ جا خونه پدری نمی شه. می فهمم. وقتی سرتو می زاری تو آغوش بی دریغ و بی منت پدر و مادر ،و ساعتها و ساعتها نوازشت می کنند، می فهمی هیچ عشقی ارزششو نداره..
و صدای قلبشون رو می شنوی...!
فراموش کردی :)