لابه لایِ لای لایِ دل

و ندا آمد لب بسته بپوی "سپهری"

لابه لایِ لای لایِ دل

و ندا آمد لب بسته بپوی "سپهری"

بنگ..!

کوچ تا چند؟ 

مگر می‌شود از خویش گریخت؟؟

بال،
تنها غم ِ غربت به "پرستو"ها داد...


[فاضل نظری]