خب آدم که یک هفته از همه چیز - خواسته یا ناخواسته اش فرقی نمی کند- دور شود جای تعجب ندارد که یک روز هم از خیال تو دور شود...
هنوز باور نمی کنم که تمام روز، وقتی می گویم تمام روز یعنی از کله ی سحر تا غروب آفتاب –تمام قد تمام قد- به تو فکر نکرده ام!
یعنی تمام روزی که شاید ذهنم درگیر همه چیز و همه کس وهمه ی درگیری ها بود، اما به یک جایی که همیشه گیر بود دیگر گیر نبود!
واین برای من – برای منی که وقتی به یاد یک چیز یا یک کسی عادت کند ترکش دیگر مرض است- واقعا قابل تحسین است...
آدم که عاشق بشود... خب عاشق می شود.. اصلا ولش کن، خوش به حالش که عاشق می شود! (وقتی می گویم مرض است یعنی این)