بالای بومی، کفتر پرونی شستت بنازم لیلی جان، خوب می پرونی..

نشسته بود پشت پنجره. نگاهم می کرد. نگاهش کردم. پرید. قمری بود. بلند شدم بگویم:

- تو به من نگاه می کنی من چیزی نمی گویم. من نگاهت می کنم می پری؟

تندتر پرید. 

مثلِ لیلی است. هزار کار با تو می کند و یک کار ِ تو را بر نمی تابد.