لابه لایِ لای لایِ دل

و ندا آمد لب بسته بپوی "سپهری"

لابه لایِ لای لایِ دل

و ندا آمد لب بسته بپوی "سپهری"

کجا به کجا؟!

من که می میرم برای این که کسی _حالا هر کجا که هست_ عین خودش باشد وقتی که آن جا نیست.

                                                                                                                 کافه پیانو*

 

 

*کتاب جالبیه تازه شروع کرم...

 

 

توضیح نوشت: پشت بند همین جمله است توی همین کتاب از خود همین نویسنده:

یعنی خودش را پشت ظواهری که دو پول سیاه نمی ارزند مخفی نکند. یا از ترس این که دیگران چه قضاوتی درباره اش می کنند، خودش را طوری که نیست جلوه ندهد. یا آن طوری که هست، خودش را بروز ندهد.